Το Μυστήριο της χαμένης τηλεόρασης

Οι γονείς της είχαν αντιρρήσεις. Οι συµµαθητές της την άφησαν µόνη. Οι περαστικοί απορούσαν µε αυτή την έφηβη µε τα κοτσιδάκια, η οποία καθόταν µόνη στο λιθόστρωτο µπροστά από το σουηδικό Κοινοβούλιο µε ένα αυτοσχέδιο πλακάτ που έγραφε «Αποχή από το σχολείο για το κλίµα», και έλεγαν: «Κρίµα, η καηµένη»...

Βγήκε από ένα βαθύ, ζεστό λαγούµι στρωµένο µε ξερά φύλλα, κάτω από έναν πλατύ πλαγιαστό βράχο, που τώρα ήταν καταχιόνιστος και είχε γίνει ένα µε τη γη. Την είσοδο δεν την έβλεπες, την έκρυβε ένας πυκνός θάµνος βατοµουριάς, φορτωµένος µε ξερά µαύρα βατόµουρα και κρουσταλλιασµένο χιόνι. Αυτός προστάτευε τη φωλιά από τον παγωµένο αέρα. Τίναξε το τρίχωµά του, ανακλαδίστηκε και οσµίστηκε τον αέρα ανασηκώνοντας το κεφάλι.

Όλα τα ζωάκια της φάρμας θαύμαζαν τον κόκορα, τον Φούσκα,

και καμάρωναν που τον είχαν στο πλευρό τους.

Ναι, χωρίς εμένα τίποτε δεν μπορεί να γίνει σωστά σε αυτή τη φάρμα!

Είμαι ένας και μοναδικός! θαύμαζε τον εαυτό του ο Φούσκας

και κάθε μέρα φούσκωνε ολοένα και περισσότερο από υπερηφάνεια.

Μέχρι τη μέρα που εμφανίστηκε στη φάρμα νέος συγκάτοικος…,

ένα εξωτικό παγόνι!

Ο Τριγωνοψαρούλης είναι ένα ψάρι που δε μοιάζει με κανένα άλλο και στο σχολείο του βυθού οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν.